Παρακινώντας τους μαθητές να προσπαθήσουν περισσότερο...

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό εμείς οι εκπαιδευτικοί να επιβραβεύουμε την προσπάθεια και όχι την ικανότητα των μαθητών μας. Τι εννοούμε με αυτό; Σύμφωνα με την έρευνα της Carol Dweck, Καθηγήτριας Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, οι μαθητές πρέπει να παίρνουν ανατροφοδότηση για την προσπάθεια που καταβάλουν και τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν γεγονός που θα τους εμπεδώσει ότι η συνεχής προσπάθεια θα φέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Αντίθετα αν οι μαθητές επιβραβεύονται για τις ικανότητές τους θα θεωρούν ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι αποτέλεσμα έλλειψης ικανοτήτων και θα αποθαρρύνονται από την προσπάθεια.

Βασισμένη σε έρευνες που πραγματοποίησε με εκατοντάδες μαθητές, η  Carol Dweck κατέληξε ότι ανάλογα με τον τρόπο που αξιολογούμε τις ικανότητές μας αναπτύσσουμε συγκεκριμένη προσπάθεια και προσεγγίζουμε διαφορετικά επίπεδα επιτυχίας. Άτομα που έχουν εκπαιδεύσει το μυαλό τους να αντιλαμβάνεται την αποτυχία, όχι ως έλλειψη ικανοτήτων, αλλά ως μία ευκαιρία για να μάθουν και να προσπαθήσουν περισσότερο έχουν «growth mindset» ή σε μία προσπάθεια μετάφρασης στα Ελληνικά: «αναπτυσσόμενη αντίληψη». Αντίθετα άτομα που έχουν συνειδητή ή ασυνείδητη πεποίθηση πως η ευφυΐα και οι ικανότητες είναι δεδομένα και στατικά έχουν «σταθερή αντίληψη αυτογνωσίας» (Fixed mindset). Σε ένα από τα ερευνητικά πειράματα της Dwek μαθητές κλήθηκαν να εξεταστούν  γραπτά σε συγκεκριμένο υλικό και χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Στην πρώτη ομάδα ο εξεταστής είπε: «πρέπει να είναι κάποιος έξυπνος για να λύσει αυτά τα προβλήματα» ενώ στην δεύτερη: «πρέπει κάποιος να έχει προσπαθήσει πολύ για να λύσει αυτά τα προβλήματα». Τα αποτελέσματα των μαθητών που επαινέθηκαν για την ευφυΐα τους (πρώτη ομάδα) σε επόμενες εξετάσεις ήταν όλο και μικρότερα συγκριτικά, ενώ των μαθητών που επαινέθηκαν για την προσπάθεια τους ήταν προοδευτικά καλύτερα. Η πρώτη κατηγορία μαθητών ξεκίνησε να αποφεύγει νέες δοκιμασίες, ενώ η δεύτερη προχώρησε σε πιο απαιτητικές δραστηριότητες (Mueller and Dweck, 1998).

Η θεωρία της Dweck όμως παρερμηνεύτηκε από κάποιους που θεώρησαν ότι εκπαιδευτικοί και γονείς πρέπει να επαινούν τους μαθητές ακόμα και όταν δεν πετυχαίνουν κάτι, απλά και μόνο για να μην τους πληγώσουν. Η ίδια όμως, σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει την παρερμηνεία δήλωσε ότι "πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τα παιδιά". Επαινούμε την προσπάθεια όμως λέμε την αλήθεια για την απόδοση ενός μαθητή και συνεργαζόμαστε μαζί του για να τον βοηθήσουμε να γίνει πιο αποτελεσματικός.
Το αν θα εκλάβει ο μαθητής την αποτυχία ως μια ευκαιρία να αναθεωρήσει τις πρακτικές του ή αν η αποτυχία αποτελέσει τροχοπέδη στη προσπάθειά του εξαρτάται από τα μηνύματα που θα λάβει από το περιβάλλον του.  Ο ρόλος επομένως του εκπαιδευτικού είναι να καλλιεργήσει τις σωστές αντιλήψεις και στάσεις στα παιδιά και να τα βοηθήσει να προχωρήσουν πέρα από τη «ζώνη επικείμενης ανάπτυξης» τους. 
​
Πιο κάτω παρουσιάζω υλικό που έχω ετοιμάσει για μένα, στην προσπάθειά μου να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου γύρω από αυτό το θέμα αλλά και υλικό που ετοίμασα για τους μαθητές μου.